Karabinek samopowtarzalny CBC kal .22 LR, z mag. 10-nabojowym

Numer seryjny: 105561
Rok produkcji: b.d.
Producent: CBC
Kategoria broni: B4
Stan lufy: 4
Stan osady: 4
Stan Oksydy: 5

Produkt używany.

Broń sprawna, przestrzelana na strzelnicy.

O modelu Nylon

Początkowo inżynierowie firmy Remington określali nowy karabin jako Model 555. Nadano mu przydomek „Bearcat”.  2 maja 1958 r. Remington zmienił oznaczenie modelu z Modelu 555 na Nylon 66.

Nazwa „Nylon 66” ma związek z osadą i magazynkiem które zaprojektowano z materiałów syntetycznych – polimeru, znanego także jako Nylon Zytel – 101. Tworzywo okazało się bardzo odporne na uderzenia, zginanie czy rozciąganie. Miało też wysoką odporność na ścieranie i na odkształcenie cieplne. Nie bało się niskich temperatur. Zytel – 101 był nieprzepuszczalny dla rozpuszczalników, olejów, łagodnych kwasów, zasad czy grzybów. Utrzymywał trwałe kolory, nie powodował korozji innych części i był stabilny wymiarowo.

Dla oceny karabinu firma wdrożyła bardzo obszerny program testów.  Wystrzelono realnie setki tysięcy pocisków.

W styczniu 1958 roku Remington dostarczył każdemu ze swoich przedstawicieli dwa prototypowe modele 555, do testów w terenie i na strzelnicach. Każdy z nich otrzymał jeden karabinek w kolorze oliwkowym (Seneca Green) i jeden w kolorze orzecha włoskiego (Mohawk Brown). Poproszono by wystrzelili z każdego egzemplarza, w niesprzyjających warunkach co najmniej 1000 pocisków.

Przedstawiciele Remingtona, Conner wystrzelił 2000 sztuk amunicji różnych marek. Trzymał broń prawą stroną do góry, do góry nogami i na boki. Strzelał powoli, a potem bardzo szybko. Lufa jednego z karabinków rozgrzała się do tego stopnia że nie sposób było jej dotknąć.  Przetestował broń podczas silnej wichury z piaskiem. Następnie celowo przejechał swoim dużym samochodem po jednym egzemplarzu (zarówno przednim jak i tylnym kołem). Następnego ranka zabrał go łodzią na środek jeziora i opuścił załadowaną broń na dno za pomocą sznurka.  Po paru godzinach, trzymając broń lufą w dół wypuścił wodę i wystrzelił 100 pocisków bez żadnej usterki. Udało mu się złamać jeden podzespół dopiero po celowym upuszczeniu broń (z dużej wysokości) na betonowy chodnik.

Mimo to karabinek działał bezawaryjnie. W podsumowaniu Conner stwierdził: „wygląda jak plastikowa zabawka ale gwarantuje niewiarygodną wydajność i dokładność.”

W 1959 roku Tom Frye przeprowadził prawdziwy maraton strzelecki przy pomocy trzech egzemplarzy Remingtona Nylon 66. Ostrzelał 100.010 drewnianych klocków o wymiarach 2,5 cala (rzucanych do góry), nie trafiając tylko do sześciu z nich. Utrzymywał przy tym średnie tempo tysiąca strzałów na godzinę, przez trzynaście dni – strzelając za każdym razem osiem godzin bez przerwy. Podczas tych prób karabiny czyszczono tylko pięć razy.

Ostateczne wprowadzenie karabinka do produkcji nastąpiło 17 grudnia 1958 roku

Nylon 66 nazwano „Gun Of Tomorrow” (karabin jutra). Jego podstawową zaletą była wysoka niezawodność w niesprzyjających warunkach.

Generalnie, Nylon 66 nie potrzebował smarowania i regularnego czyszczenia, w związku z czym stał się bronią dość popularną w rejonach o zimnym klimacie. Nie brakuje doniesień o wykorzystywaniu tego Remingtona na Alasce, gdzie polowano z niego nawet na większe zwierzęta. Karabinek nie bał się kontaktu ze słoną wodą, więc zyskał popularność także wśród wędkarzy czy rybaków.

Podczas testów fabrycznych, z losowo wybranego Remingtona w szybkim czasie wystrzelono 75 tysięcy pocisków. Ilość zacięć nie przekraczała 0,005 %.

Fenomenalnie niska masa (1,8 kg bez nabojów!) powodowała, iż broń stała się ulubionym sprzętem strzelców młodszych wiekiem. Lekka lufa miała długość 19,5 cala czyli 50 cm. Długość całkowita broni nie przekraczała 98 cm.

Nylon 66 działał na zasadzie odrzutu swobodnego zamka i był ryglowany masą zamka.

Kratka na części podlufowej oraz szyjce kolby zapewniała dobry kontakt z dłonią. „Diament” z boku łoża nie spełniał tylko funkcji ozdobnej; krył także nakrętkę i śrubę wzmacniającą osadę.

Łoże formowano wtryskowo z dwóch połówek, z których jedna miała pióro a druga rowek. Następnie elementy łączono.

Kabłąk i język spustowy także wykonano z materiału syntetycznego .

Karabinek miał mechaniczne przyrządy celownicze oraz naciętą szynę montażową, ulokowaną na górze komory zamkowej. Pozwalało to na zamontowanie lekkiego celownika optycznego.

Bezpiecznik przesuwny znajduje się na szyjce kolby tuż za komorą zamkową.

Magazynek rurowy napełniano po wyjęciu z kolby prętowego popychacza. Mieścił on dziesięć lub czternaście nabojów.

Początkowo karabinek był dostępny w dwóch kolorach: Mohawk Brown (N66MB, z imitacją słojów drewna w naturalnym kolorze) i Seneca Green (N66SG, zielono oliwkowy). Nazwy wywodzą się od indiańskich plemion Mohawk i Seneca. Produkcja miała być podzielona – 70 % w barwach Mohawk Brown i 30 % w Seneca Green.  Wytwarzanie odmiany Seneca Green zostało zakończone pod koniec 1962 roku.  Rzadszy model to Apache Black (chromowane lufa i komora).

Broń była produkowana przez pełne trzydzieści lat, aż do 1989 roku.

Sukces rynkowy spowodował, iż karabinek kopiowano w Brazylii (importer FIE, produkcja CBC). Jedną z odmian, z łożem z czarnego syntetyku określano mianem GR – 8 Black Beauty. Produkowano ją od 1984 roku.