Karabin powtarzalny MOSIN M91/30 kal. 7,62x53R/54R

Numer seryjny: CzY8132 (Cz-cyrylicą)
Rok produkcji: 1942
Producent: Iżewsk
Stan lufy: 2
Stan osady: 3
Stan oksydy: 3

O tym modelu Mosina:

Karabin kapitana Siergieja Mosina kal. 7,62 wszedł oficjalnie na uzbrojenie armii carskiej w 1891 roku, jako broń „trzyliniowa obrazca 1891” / 1 linia = 2,54 mm ; trzy linie 7,62 mm/ Nazwisko konstruktora przy broni pojawiło się później. Przy opracowaniu broni Mosin korzystał z doświadczeń belgijskiego inżyniera Naganta, stąd nierzadko spotyka się oznaczenie Mosin/Nagant.  Pierwsze modele nie miały nakładki na lufie. Oprócz wersji dla piechoty (z lufą długości 800 mm) produkowano modele dragoński /czyli strzelców konnych/ i kozacki, z lufami o długości 730 mm. Różniły się one także sposobem mocowania pasa, ułatwiającym jazdę konną, z bronią przewieszoną przez plecy. Karabin „kozacki” miał litery „KAZ” wybite na ramce celownika oraz stopce kolby i był przystrzelany bez bagnetu. W 1910 roku pojawiły się wzory z nakładką i nieco zmienionym celownikiem Konowałowa. Konieczność przyjęcia nowego celownika wynikała ze zmiany amunicji, mianowicie stary, tępogłowicowy pocisk zastał zastąpiony nabojem wz. 1908 o lepszych parametrach balistycznych, co wymuszało zmianę nastaw.

W 1907 roku opracowano i wdrożono karabinek wz. 1907, z lufą o długości 508 mm. Po rewolucji podjęto tylko produkcję wersji dragońskiej, dokonując następnie drobnych modyfikacji w 1930 roku. Zmiany miały ułatwić produkcję wielkoseryjną. W tym też roku opracowano model snajperski, z lunetami PU lub PE ( powiększenie 3,5 lub 4 x). W 1938 roku pojawił się karabinek tego wzoru, bez bagnetu, a w 1944 roku ostatni model Mosina, z bagnetem stałym, składanym wzdłuż lufy, z prawej strony.

Produkcja wojenna cechowała się nieco gorszym, uproszczonym wykończeniem, widać to m.in. po komorze zamkowej.