Sztucer samopowtarzalny VALMET Petra kal .308 Win., z mag. 5-nabojowym

Broń sprawna, przestrzelana na strzelnicy.

Sztucery samopowtarzalne Valmet Petra M83 i Valmet Petra M88 zostały opracowane na bazie fińskich odmian Kałasznikowa, głównie M78.

Valmet M88 opracowano w 1981 roku. Półautomat oferowano w kalibrach .223 Rem., .243 Win., .308 Win. i .30 – 06, z lufą długości 535 mm i szyną montażową pod optykę. Masa sztucera dochodziła do 3,7 kg, długość do 108 cm. Po fuzji firm Valmet i Sako broń była produkowana do roku 1993, pod sygnaturą Valmet Hunter lub Valmet Hunter M 88.

Sztucer działa  na zasadzie odprowadzania części gazów prochowych przez otwór w lufie. Ryglowanie następuje przez obrót zamka.

Broń jest wyposażona w mechaniczne przyrządy celownicze. Początkowo muszka znajdowała się nad mechanizmem gazowym, potem przeniesiono ją na lufę. Celownik mechaniczny (szczerbina) ma szerokie wycięcie w kształcie litery U przeznaczone do  strzelania do celów znajdujących się w ruchu.

Muszka sztucera ma możliwość regulacji i to w obu płaszczyznach. Odkręcając śrubę muszkę można podnieść lub obniżyć. Podniesienie muszki o 1 mm obniża punkt celowania o około 20 cm/ 100 m. Regulację boczną wykonuje się za pomocą dwóch śrub. Po poluzowaniu lewej śruby (patrząc od tyłu) i dokręceniu prawej śruby, muszka przesuwa się w lewo. 1 mm przesunięcia równy jest. 20 cm/100 m.

Mechaniczne przyrządy celownicze zostały ustawione fabrycznie na 100 metrów w punkt, przy użyciu nabojów Sako z pociskiem SP 11,7 g (180 gr).

Pokrywa komory jest przymocowana do komory zamkowej śrubą sześciokątną. Pokrywa została zaprojektowana jako integralna część systemu mocowania lunety i dlatego fabrycznie wyregulowano ją za pomocą śruby. W związku z tym, po odkręceniu śrub pokrywę komory zamkowej należy odciągnąć prosto do tyłu. W żadnym wypadku nie należy jej odsuwać na bok ani podnosić. Jeśli z jakiegoś powodu pokrywa nie zsunie się łatwo, należy lekko stuknąć w pokrywę za pomocą uchwytu śrubokręta lub kawałka drewna. Wyjątkowo silne mocowanie gwarantuje, iż pokrywa nie poluzuje się podczas strzelania. Po ponownym podłączeniu pokrywa wróci dokładnie do tej samej pozycji, dzięki czemu punkt celowania pozostanie niezmieniony. Śrubę z tyłu pokrywy należy dokręcać za pomocą klucza sześciokątnego.

W nowszej wersji mamy bezpiecznik w kształcie kołka przetykowego, oznaczony literą S. Umieszczono go poprzecznie w komorze zamkowej, nieco powyżej spustu. Po naciśnięciu sworznia od prawej do lewej (patrząc od tyłu kolby) przycisk przesuwa się o około 3 mm i blokuje w pozycji „OFF”. Jednocześnie z lewej strony pistoletu pojawia się czerwony symbol ostrzegawczy. Karabin można przeładować tylko w tej pozycji (zamek nie może być cofnięty, gdy bezpiecznik znajduje się w pozycji „ON”). Działanie bezpiecznika jest bardzo ciche.

Sztucer zasilany jest z magazynków stalowych o masach 230 g (2 naboje), 290 g (5 nabojów) lub 440 g (9 nabojów).

Kolba z prostym grzbietem jest dostosowana do strzelania z otwartych przyrządów celowniczych. W ukompletowaniu, jako wyposażenie opcjonalne znajdowała się odłączalna poduszka policzkowa (podpolicznik) wraz ze śrubami montażowymi.

Wszystkie drewniane części karabinu wykonano z wysokiej jakości orzecha włoskiego, który był fabrycznie zabezpieczony lakierem ochronnym.

Sztucer wyposażono w dwupozycyjny regulator gazowy.  Służą do tego dwie śruby znajdujące się po prawej stronie komory gazowej  (śruba blokująca i śruba regulacyjna) Odkręcając śrubę blokującą można obrócić pokrętło o około 90°, w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. W tej pozycji system gazowy jest wyłączony, a karabin zamienia się w repetier, z ręcznym przeładowaniem.

Prawdziwy Mercedes wśród wszelkich odmian systemu Kałasznikowa.